Albert Beinterma; De grutto

Als er één vogelsoort is die het verdient om uitgeroepen te worden tot de vogel van Nederland, dan is het de grutto. Maar inmiddels gaat het helemaal niet zo goed met hem; het boerenland is zodanig veranderd dat grutto's daar niet meer kunnen leven. In veertig jaar tijd is twee derde van de grutto's uit Nederland verdwenen. Albert Beintema beschrijft hoe grutto's hun jongen grootbrengen en hoe ze op spectaculaire wijze naar Afrika trekken. Hij laat zien hoe bijzonder deze vogel is en hoe belangrijk hij is als symbool voor de natuur en het cultureel erfgoed. Het is aan ons om te beslissen of wij de grutto willen behouden. Beintema heeft zijn keuze al gemaakt, al was het alleen maar omdat er niets mooiers te bedenken is dan een groepje baltsende grutto's die luid schreeuwend door een mooie voorjaarslucht boven een bloemrijke weide achter elkaar aan jakkeren.

Albert Beintema (1944) studeerde biologiein Groningen. Als ecoloog, werkzaam voor natuurbeheer, bestudeerde hijweide-, water- en moerasvogels in Nederland en Afrika. Ook gaf hij advies over de inrichting van natuurgebieden in Afrika en Azië. Sinds zijn pensionering bevaart hij de wereldzeeën en geeft hij lezingen aan boord van kleine-expeditiecruiseschepen. Hij schreef de boeken In de voetsporen van Shackleton, Het waterhoentje van Tristan da Cunha, Mijn vogels en Eilanden. Van Andoya tot Vuurland.